Ημέρα μνήμης.

Καλημέρα φιλαράκια! Όπως κάθε Κυριακή πρωί στα καυτά ντεξ της Β. έχω δίπλα μου την Αφροδίτη των Εξαρχείων και περιχώρων, Σύλβια Μ.

Ημέρα μνήμης χθες και η Βεργίνα ήταν ανοικτή, κοντά σας στις δύσκολες ωρες. Ειχα την τιμή να βάλω πλάτη, που λέτε, χθες το βράδυ, και να βρίσκομαι στο αγαπημένο μας στέκι μέχρι τη μία το βράδυ πριν πάω να πιω τα ποτά μου στα μπαρς σα να μην τρέχει τίποτα. Θέλω να ευχαριστήσω όσους πιστούς μας ακόλουθους, κατοικοεδρεύοντες πλησίον του Πολυτεχνείου, αψήφισαν τις κοινωνικές ζυμώσεις που λάμβαναν χώρα και ρίσκαραν τη σωματική τους ακεραιότητα για να σηκώσουν το τηλέφωνο και να παραγγείλουν πιτογυρα. Ζητάμε συγγνώμη αν οι διανομείς μας έφτασαν στα σπίτια σας με δάκρυα στα μάτια, είναι που διαβάζαμε Ρίτσο στο μαγαζί και είχαμε συγκινηθεί. Ελπίζω να μην σας κόπηκε η όρεξη αν και τα σουβλάκια μας είναι τόσο λαχταριστα που το θεωρώ απίθανο. Η φάση στην Πλατεία είχε σπάσει από νωρίς και δεν πρόλαβα να γίνω αλλά ευτυχώς έχουμε φίλους και στην αντίπαλη πλευρά. Ένα μεγάλο ευχαριστώ, λοιπόν, και στο δίποδο που έριξε το δακρυγόνο του μπροστά στην πόρτα μας και κάναμε κεφάλι με των τζάμπα κατά τις δώδεκα. Τέλος, απευθύνω αγωνιστικούς χαιρετισμούς στους δεκαπεντάχρονους αλπινιστές που ήρθανε να φάνε και να ακούσουν μίνιμαλ τέκνο πριν επιστρέψουν στον αγώνα τους. Εγώ είμαι εδώ για τα μπάχαλα, μου είπε ο ένας τους όταν τον ρώτησα για τα φρονήματα του. Πόσο όμορφος ήταν με την παραδοσιακή φορεσιά μας. Αθλητικά παπούτσια, τρίγραμμη φόρμα και αντιανεμικό Northface από πάνω. Σα να βγήκε από βιβλίο λαογραφίας. Άλλος ένας φέρελπης νέος που σίγουρα δεν θα υπέγραφε στο Μακρονήσι.
 
Δε βαριέστε φιλαράκια, νερό κι αλάτι. Νερό σαν αυτό που έριχνε η ΑΥΡΑ χθες. Και αν ακουγομαι λίγο πικρός είναι που, όπως οι Damned από το Machine gun etiquette στο Phantasmagoria, μεγαλώνω και το γυρνάω από το πανκ στο γκόθικ.
 
Καληνύχτα κεμπάπ. Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ.