Tου Αϊ Γιάννη του Κλείδωνα.

Φιλαράκια καλησπέρα. Απόψε μαζί μου στα αμαρτωλά ντεξ της Β. ο αμετανόητος μπον βιβέρ, Νίκος Σ.

Την περασμένη βδομάδα τελειώνοντας το σετ μου στο αγαπημένο στέκι προχώ φρικιών και καλοφαγάδων πέρασα, όπως πάντα, από την πλατεία Εξαρχείων. Εκεί με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη που με γέμισε ελπίδα για το μέλλον της Αθηναϊκής αβάν γκαρντ σκηνής. Νεολαίοι, θαμώνες της περιοχής, είχαν ανάψει μια μεγάλη φωτιά στη μέση της πλατείας αναβιώνοντας το πατροπαράδοτο έθιμο του Αϊ Γιάννη του Κλείδωνα. Οι εορτασμοί περιελάμβαναν πρωτότυπα χορευτικά και πρόζες γύρω από τη φωτιά ενώ το κρασί και ο ζύθος έρεαν άφθονα χάρη στα παρακείμενα μπυράδικα που μένουν ανοικτά επί εικοσιτετραώρου βάσεως αποδεικνύοντας περίτρανα πως η Αθήνα είναι η πόλη που ποτέ δεν κοιμάται. Στην κορύφωση της βραδιάς νέοι και νέες πήδηξαν πάνω από τη φωτιά μεταφέροντας στη γκρίζα πόλη μας κάτι από την ανεμελιά της Ελληνικής υπαίθρου. Οι νεαροί περφόμερ με διαβεβαιωσαν πως οι εορτασμοί θα λαμβάνουν χώρα καθημερινά μέχρι να βαρεθούν η να ξεμείνουν από καύσιμα υλικά, σε πείσμα της ντεκαβλέ παροιμίας δεν είναι κάθε μέρα του Αϊ Γιαννιού. Δεν μπορούμε να περιμένουμε μέχρι τις 24 Ιούνη, μου είπε ένας από τους άρτιστς που είχα τη χαρά να συνομιλήσω. «Θέλουμε να γιορτάσουμε τον Αϊ Γιάννη εδώ και τώρα, η ζωή είναι πολύ μικρή για να μην είναι γιορτή!» Πόσο σοφά μου μίλησε παρά το νεαρό της ηλικίας του... Μπράβο παιδιά!

Σήμερα, και κάθε μέρα, χρόνια πολλά σε όλους τους Γιαννηδες και τις Γιαννες!