Αφήστε τις συγγνώμες.

Φίλες και φίλοι καλημέρα από τα ντεξ της Β. Σήμερα, όπως κάθε Κυριακή πρωί, έχω συντροφιά μου την Παναγία των Πατησίων, Σύλβια Μ.

Όπως έχετε καταλάβει, αν υπάρχει κάτι που εκτιμώ στους ανθρώπους, αυτό είναι οι καλοί τρόποι. Πόσες και πόσες φορές δεν σας έχω προειδοποιησει πως αν μου απευθυνθείτε στον ενικό και πόσο μάλλον αν χρησιμοποιήσετε προστακτική, θα σας καρφώσω το στυλό μου στο μάτι πριν προλάβετε να ολοκληρώσετε τη φράση σας; Δεν κάνω πλάκα. Τρεις φορές τη βδομάδα κλεινομαι σε ένα υπογειάκι στα Πατήσια παρέα με μαυροφορεμένους 忍び που με εκπαιδεύουν σε ανορθόδοξες τακτικές άοπλης μάχης μόνο και μόνο για να είμαι έτοιμος να δώσω την κατάλληλη απάντηση σε όποιον με αποκαλέσει «ρε φίλε» όταν είμαι πίσω από τα ντεξ και μιξάρω τραξ για το λαό μου. Παν μέτρον άριστον όμως αγαπημένα φιλαράκια. Μόνο στον έρωτα σας για μένα θέλω να είστε αμετροεπείς γιατί είμαι γαμάτος και δεν θα μου άξιζε τίποτα λιγότερο. Κατά τ'άλλα καλό θα είναι να μην το παρακάνετε. Ορισμένοι επιδεικνύετε μια δήθεν Βρετανική ευγένια λες και μεγαλώσατε με Αγγλίδα μάνα που διέκοπτε το παιχνίδι σας στις πέντε γιατί ήταν tea time. Πέντε ή εξι, βασικά δεν είμαι σίγουρος και βαριέμαι να το γκουγκλάρω γιατί εμένα με ενδιαφέρει μόνο το party time και το hammer time. Hammer time είναι και το τελευταίο πράγμα που θα με ακούσετε να λέω πριν νιώσετε το στυλό που σας έλεγα να τρυπάει το μάτι σας, γι'αυτό το νου σας. 

Υπάρχουν, το λοιπόν, δύο μαγικές λέξεις -τα έχω ξαναπεί- το ευχαριστώ και το παρακαλώ, που διαχωρίζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά από την κτηνώδη ασυδοσία. Υπάρχει και μια άλλη, ύπουλη, που αντι να τη χρησιμοποιήτε με φειδώ την ακούω πιο συχνά και από το Passenger του Ιggy Pop στις λίστες του Rock FM και την έχετε κάνει κουρελόπανο. Μιλάω φυσικά για τη λέξη συγγνώμη, συγκεκριμένα όταν μου την τσονταρετε στη φράση «Συγγνώμη, έχω πενηντάρικο». Ίσα ρε! Καταρχάς B. είμαι, όχι συνοικιακό σουβλατζίδικο στους Αγίους Αναργύρους. Άμα γουστάρω σου χαλάω κατοστάρικο σε δεκάλεπτα στις έντεκα το πρωί της Κυριακής, πριν προλάβω να παραγγείλω καφέ για το Μαρσέλο το μάγειρα που σου βάζει λαχανοντολμάδες πακέτο με τη γοητεία του James Dean που βάζει βενζίνη στη μηχανή του. Ψαρώσατε; Εγώ όχι. Τι συγγνώμη ρε; Αφού ξέρετε ότι έχω ρέστα και μου κάνετε φλεξ τα πενηντάρικα πάνω στα ντεξ όπως κάνει φλεξ η Μ.Ι.Α. τις χρυσές αλυσίδες της στο Bad Girls. Έρχεστε ρε κουφάλες στη Β. να χαλάσετε το πενηντάρικο για να μη σας γκρινιάζουν στα μπαρς που πληρώνετε τις μπύρες σας και έχετε το θράσος να μου το παίζετε και στεναχωρημένοι; Η υποκριτική μεταμέλεια σας για την ύβρη που μόλις διαπράξατε πάνω στα ιερά ντεξ με αφήνει παγερά αδιάφορο. Εγώ είμαι πιο μεγάλος σατανιστής και από τον Marc Almond που τον έχρισε μέλος της Εκκλησίας του Σατανά ο ίδιος ο μαύρος πάπας, ο Anton LaVey. Έστειλα τις ενοχές μου διακοπές με εισιτήριο χωρίς επιστροφή την πρώτη φορά που εβρεξα το στόμα μου με αλκοόλ και ακόμα δεν έχω μάθει νέα τους. Δεν θα με ξανατραβηξετε εσείς στον πάτο.

 Να έχετε το θάρρος της γνώμης σας και των χρημάτων που έχετε στο πορτοφόλι σας. Τι φοβάστε; Μη σας φάνε για λεφτάδες οι μπαρίστα των Εξαρχείων και μαραθεί η μοϊκάνα σας; Πενηνταρικο είναι, δεν είναι τίτλος ευγενείας. Για να τελειώνουμε και πενηντάρικο θα σας χαλάσω και τα μούτρα θα σας χαλάσω αν μου χαλάσετε τη διάθεση. Αφήστε τις συγγνώμες και τα κωλομεγλειφάτα.

Μη χαλιώμαστε όμως μέρες που' ναι. Ελάτε να φάτε ένα πιτογυρακι και θα σας δώσω και ψιλά για τα κάλαντα αύριο. Σας περιμένουμε με εορταστική διάθεση και οπλισμένες επιθυμίες.