Τα καταφέρνω να σκοτίζομαι και μόνος μου.

Καλημέρα φίλες και φίλοι από τα ντεξ της Β. Σήμερα, όπως κάθε Κυριακή πρωί, έχω στην παρέα μου το μοντέλο της διπλανής πόρτας, Σύλβια Μ. 

Φιλαράκια μου μη νομίζετε πως δε σας ακούω να μουρμουράτε, τι απέγινε ο Γιακουμάκης; Γιατί δε μας γράφει; Τα παράτησε; Ποτέ, σας απαντώ! Θα γράφω μέχρι να γίνετε άνθρωποι. Θα σας ζητούσα συγγνώμη για την απουσία μου αν πίστευα πως σας τη χρωστάω. Ο μόνος που χρωστάει μια συγγνώμη είναι ο Θεός και τη χρωστάει σε μένα που με έριξε στην άθλια συντροφιά σας αχάριστα πλάσματα. Ρε πότε να προλάβω; Έχω να σας παίξω μουσική, να κάνω Τέχνη, να κρεπαλιάσω τα βράδια στα μπαρς.Έχω δύο χέρια όλα κι όλα και ένα κεφάλι που το χτυπάω στον τοίχο κάθε πρωί που συνειδητοποιώ που βρίσκομαι αλλά το ντουβάρι δεν πέφτει με τίποτα. Ευελπιστώ πως αν τον γκρεμίσω θα βρω το πέρασμα για τη Νάρνια από πίσω, γιατί κοίταξα στη ντουλάπα και το μόνο που βρήκα είναι τα ίδια δέκα ρούχα που φοράω από τα μικρατα μου. Και καλά κάνω γιατί οι ήρωες των κόμιξ δεν αλλάζουν ρούχα. Ούτε γνώμες.

Εσείς από την άλλη άγεστε και φέρεστε. Μπροστά στα ντεξ σας θέλω αποφασιστικούς σαν σαμουράι που ξεθηκάρωσε το σπαθί του. Αλλά που να καταλάβετε εσείς από μπούσιντο; Όταν ο μεγάλος - εγώ - έβλεπε Κουροσάβα εσείς βλέπατε Σούπερ Λιγκ και κατακτούσατε το Κουραδόκαστρο! Λοιπόν, με τα λίγα, όταν παραγγέλνετε μην αλλάζετε γνώμη. Ειδικά αφού έχετε πλήρωσει. «Α! Τελικά δεν θέλω σκέτο καλαμάκι, θέλω τυλιχτο!» Α! Αααντε στο γέρο το διάολο πρωί πρωί! Πρέπει να χτυπήσω ακύρωση, να τα ξαναπεράσω στο σύστημα ( Εντερπράιζ η Βεργίνα, δεν γράφουμε τις παραγγελίες σε μπακαλόχαρτα! ) και να μου δώσετε τη διαφορά. Αν έχετε πληρώσει και με κάρτα ακόμα χειρότερα. Καλύτερα να πέσω και να παίρνω παρά να βγάλω άκρη με το πόσα χρωστάει ποιος σε ποιον. Χθες το βράδυ έπινα, το μυαλό μου είναι ναι θολωμένο, τι δεν καταλαβαίνετε; Ρε το ένα χέρι το έχω στην ταμειακή, το άλλο στο μεικτη, με ποιο θα σας δώσω το οριστικό χτύπημα; Ευτυχώς ο δάσκαλος μου των πολεμικών τεχνών μου έδειξε πώς να χτυπάω με το κεφάλι αλλά πονάει το ριμάδι από το ντουβαρι που λέγαμε. Γι'αυτό μη μου το σκοτίζετε παραπάνω απ' όσο χρειάζεται. Τα καταφέρνω να σκοτίζομαι και μόνος μου μια χαρά. Εγώ είμαι καλλιτέχνης, χάρη σας κάνω που έρχομαι και δουλεύω. Έχετε χάρη που έχω πέσει στην ανάγκη της αγάπης σας γιατί είναι μοναχικά στην κορυφή. 

Αφού λοιπόν, είμαι σίγουρος, τόσο πολύ σας έλειψα, κάντε μου τη χάρη και περάστε να μπουκωσετε ένα πιτογυρακι για το χανγκ όβερ, να τα πούμε. Σας περιμένουμε με τα χέρια δεμένα σαν τους αμνούς στη σούβλα.